„Spowiedź jest dobra dla duszy w tym sensie, że tweedowa marynarka jest dobra na łupież – jest raczej środkiem uspokajającym niż lekarstwem”.
~Piotr De Vries

Kilka lat temu prowadziłem warsztaty na Festiwalu Książki w West Hollywood zatytułowane „Pisanie konfesyjne”. Był bardzo dobrze uczęszczany; w rzeczywistości, kiedy zamknęliśmy drzwi do klasy, było tylko miejsce stojące. Dla mnie było to bardzo wymowne, ponieważ pokazuje, że ludzie chcą dzielić się swoimi najgłębszymi sekretami. Dla czytelników termin pisanie spowiedzi przyciąga uwagę, ale dla pisarza może być uzdrawiającą formą pisania, używaną do odkrywania głęboko ukrytych uczuć.

Ci, którzy są zagorzałymi czytelnikami moich blogów, już wiedzą, że jestem wielkim zwolennikiem pisania o uzdrowieniu w połączeniu z terapią rozmową. Pisanie spowiedzi nie zawsze leczy, ale jest sposobem wyrażania uczuć na stronie. Ogólnie rzecz biorąc, pisanie może pomóc nam zrozumieć pewne wydarzenia i okoliczności w naszym życiu. Jeśli chodzi o pisanie spowiedzi, może dać wytchnienie od chowania się za zasłoną tajemnic.

Jeśli napiszesz i skończysz publikować swoje wyznanie, możesz również pomóc innym, którzy mogli przejść przez podobne doświadczenia życiowe. Jednym z moich ulubionych podręczników na ten temat jest Nieustraszone spowiedzi Sue William Silverman, która twierdzi, że pisarze wyznań służą innym jako emocjonalny przewodnik.

Uczciwość jest szczególnie ważna w piśmie wyznaniowym, podobnie jak w każdym rodzaju pisma osobistego. W klasycznej antologii mojego przyjaciela Phillipa Lopate'a Sztuka osobistego eseju , mówi: „Walka o uczciwość jest centralnym elementem etosu osobistego eseju” i powiedziałbym, że odnosi się to również do pisania wyznań. Wiele takich przykładów znajduje się w tej wspaniałej kolekcji. Lopate kontynuuje, mówiąc, że „osobisty eseista [i dodaję pisarza wyznania] musi być przede wszystkim rzetelnym narratorem; musimy ufać jego rdzeniowi szczerości”. Nadal twierdzi, że część tego zaufania wiąże się z osobistym ujawnieniem przez pisarza zdrad, niepewności i nieufności do samego siebie.

W większości przypadków pisanie spowiedzi może przybierać różne formy – pismo dziennikarskie, listy, eseje, książki lub wiersze. Wiele osób uważa pamiętniki za główną formę pisania spowiedzi, ale tak naprawdę każde osobiste pisanie używające „ja” może być jego formą, ponieważ pismo spowiedzi jest pisane w pierwszej osobie i dzieli tajemnicę lub objawienie.

Często spowiedzi dotykają ciemniejszych lub bardziej wypartych części naszego życia. św. Augustyna Spowiedź należą do pierwszych opublikowanych wyznań, napisanych w IV i V wieku. Składa się z 13 tomów, w których omawia swoje nawrócenie na chrześcijaństwo w wyniku grzechów popełnionych w dzieciństwie, takich jak kradzież i pożądanie.

Jeśli zdecydujesz się na pisanie spowiedzi, zadaj sobie pytanie: „Co noszę?”. Niektóre z najpotężniejszych pisowni mają miejsce, gdy na przykład piszesz o tym, czego się trzymasz i łączysz to z uniwersalnym tematem, do którego inni mogą się odnieść. W ten sposób pisarze są zachęcani do zanurzenia się głęboko, wynurzenia, a następnie spojrzenia poza siebie.

Nie należy mylić pisania konfesyjnego z pisaniem o traumie, chociaż czasami tematy nakładają się na siebie. Wyznania to tajemnice, które niekoniecznie są związane z traumą; mogą to być sekrety, pasje lub marzenia. Na przykład niektóre zeznania, które moi studenci zrobili w przeszłości, obejmują:

• Sfałszowałem list prawny.
• Jestem biseksualny.
• Nie mogę przestać myśleć o seksie.
• Chcę zabić matkę.
• Fantazjuję o ucieczce z moim profesorem.
• Zatrudniam tylko seksowne osobiste asystentki.
• Nigdy nie odbieram telefonu, gdy dzwoni.
• Potajemnie kocham swoją pracę, ale żeby się dopasować, mówię wszystkim, że jej nienawidzę.
• Mam 50 lat i nie mam pojęcia, co chcę robić, kiedy dorosnę.

Przed rozpoczęciem twój pisanie spowiedzi, napisz lub wpisz słowo ODDYCHAĆ u góry strony. Następnie weź kilka głębokich wdechów i wydechów. Podobnie jak pisanie dziennika, możesz włączyć niektóre swoje rytualne czynności przed pisaniem, takie jak medytacja, zapalenie świecy, wypicie filiżanki herbaty lub rozciąganie się.

Oto kilka możliwych podpowiedzi dotyczących pisania:

1. Napisz przez kilka minut o tym, co często myślisz lub co Cię obsesyjnie – czy jest to seks, książki, ubrania, samochody czy przyroda? Napisz trochę o historii tej obsesji i o tym, skąd się wzięła. Czy jest powiązany z wydarzeniem lub konkretną osobą?
2. Zacznij od stwierdzenia „Zanim wyjdę, chcę ci powiedzieć . . . Czasami dobrze jest skierować swoje pisanie do jednej osoby.
3. Pomyśl o kimś, komu chciałbyś podziękować — na przykład krewnemu, przyjacielowi, mentorowi lub ukochanej osobie. Napisz do tej osoby list, w którym wyrażasz swoją wdzięczność, jak się czujesz i jak ważna jest (lub była) w Twoim życiu.
4. Pomyśl o kimś, kto cię denerwuje. Napisz list do tej osoby, w którym wyrażasz, jak się czujesz. Nie ma znaczenia, czy zdecydujesz się go wysłać, czy nie; ważne jest to, że zapisujesz swoje uczucia.
5. Napisz wiersz zaczynający się od „przepraszam”.
6. Przypomnij sobie dzieciństwo i pokój w domu. Napisz jeden akapit, w którym opisujesz pokój tak, jakbyś siedział w nim dzieckiem. Napisz drugi akapit ze swojego obecnego punktu widzenia.
7. Pomyśl o czymś, co zrobiłeś w przeszłości, co postrzegasz jako błąd. Zapisz, jak inaczej poradzisz sobie dzisiaj z tą sytuacją.