KOMUNIKACJA Z DZIEĆMI

Jak komunikować się z dzieckiem

„Bez względu na to, co robię, nie mogę rozmawiać z moim dzieckiem”. „Moja córka i ja zaczynamy od rozsądnej rozmowy, ale zawsze kończymy na wrzasku na siebie”. „Mój syn po prostu się przede mną nie otwiera”.

Dla wielu z nas, ze wszystkich ludzi, z którymi wchodzimy w interakcję w naszym życiu, najtrudniej jest nam komunikować się z naszymi własnymi dziećmi. Chociaż nie mamy problemów z kontaktami z innymi ludźmi, jeśli chodzi o nasze potomstwo, wpadamy w kłopoty. To ograniczenie nas boli i frustruje. Szukamy porady i staramy się zastosować techniki, które są zalecane, aby poprawić nas w naszych rolach jako rodziców. Ale problem utrzymuje się i wciąż zastanawiamy się, co się dzieje.

Ale odpowiedzi są tuż przed tobą. Po prostu brakuje Ci oczywistych pytań. Jeśli łatwo nawiązujesz relacje ze wszystkimi innymi, to w jaki sposób inaczej odnoszą się do twoich dzieci?

Jak odnosisz się do innych ludzi? Czy interesuje Cię ich życie? Chcesz usłyszeć, co mają do powiedzenia? Czy ich słuchasz? Czy masz dla nich współczucie? Czy jesteś z nimi szczery? Czy łatwo mówisz o sobie? Czy jesteś z nimi bezpretensjonalny i prawdziwy? Żartujesz sobie?

A jak odnosisz się do swoich dzieci? Ile wiesz o ich życiu? Jak często naprawdę ich słuchasz? Czy zazwyczaj okazujesz im współczucie i to, czego doświadczają w swoim życiu? Czy jesteś z nimi szczery? Czy łatwo mówisz o sobie i ujawniasz się przed nimi? Czy jesteś z nimi sam, czy odnosisz się do roli rodzicielskiej? Czy jesteś z nimi nietypowo poważny?

Załamanie komunikacji między rodzicami a dziećmi często wynika z faktu, że rodzice nie są sobą. Są uwikłani w rolę „rodziców związanych z dzieckiem”, zamiast po prostu być prawdziwymi ludźmi, z którymi odnoszą się do prawdziwych ludzi, którymi są ich dzieci.
Sugestie dotyczące bycia prawdziwym ze swoimi dziećmi

Pozwól na wolność słowa

Daj każdemu członkowi rodziny swobodę wyrażania opinii i doświadczania wszelkich emocji bez samoświadomości. Zachęcaj do otwartej wymiany uczuć, myśli, pomysłów i humoru. Ta otwarta atmosfera ułatwi komunikację, która będzie prosta, szczera i pełna współczucia. Każdy członek rodziny zostanie uznany, wysłuchany, odczuty i doświadczony przez innych w taki sposób, aby dać tej osobie poczucie jej wyjątkowej tożsamości. Wyrażone poczucie humoru nie będzie sarkastyczne ani cyniczne, ale będzie odzwierciedlało dobre uczucia, jakie członkowie rodziny mają do siebie nawzajem i uznają ludzkie słabości i wyjątkowość każdego członka.

Okaż współczucie i empatia

Patrz na każdego członka rodziny ze współczuciem, a nie cynicznym lub osądzającym okiem. Z tego dobrotliwego punktu widzenia wszyscy będą postrzegani jako tacy sami: jako ludzie, którzy z powodu swojego człowieczeństwa są zranieni, bronieni i ułożeni. Nawet dzieci, które zachowują się, nie będą postrzegane jako złe. Mogą być prowokujące, wyzywające, wściekłe, uparte, ale nie są złe. Każdy dorosły i dziecko będzie uważany za osoby o dobrym sercu.

Miej empatię dla każdego członka rodziny, szczególnie dla swoich dzieci. Empatyzacja pozwoli Ci pozostać w kontakcie z najgłębszym poziomem komunikacji werbalnej i niewerbalnej Twojego dziecka. Rodzice, którzy mają kontakt ze swoimi uczuciami z własnego dzieciństwa, są zdolni do prawdziwego empatycznego zrozumienia swoich dzieci. Zachowując współczujący i empatyczny punkt widzenia podczas komunikacji z dziećmi, unikniesz ostrych lub osądzających reakcji, które są dla nich niewrażliwe i krzywdzące. Zamiast etykietować lub postrzegać swoje dziecko z ustaloną tożsamością, zobaczysz je jako będące w stanie ciągłych zmian i rozwoju.

Bądź szczery

Bardzo ważne jest, aby rodzice nie wprowadzali w błąd swoich dzieci. Wpływ wprowadzania dzieci w błąd lub mylenia ich postrzegania rzeczywistości może być bardziej szkodliwy niż ukrywane negatywne doświadczenia. Niezwykle ważne jest, aby dzieci nauczyły się ufać własnym wyobrażeniom, a to można osiągnąć tylko w szczerej atmosferze.

Kłamstwa i iluzje mogą złamać dziecięce poczucie rzeczywistości. Integralność i prawdomówność rodzica są niezbędne dla emocjonalnego przetrwania dziecka, tak jak jedzenie i picie są niezbędne dla fizycznego przetrwania dziecka. Aby zachować poczucie własnej wartości, dzieci muszą zachować ciekawość rzeczywistości. Pozwalając dzieciom realistycznie patrzeć na życie, w tym na twoje niedociągnięcia jako rodzica, zapewniasz im lepszą podstawę do radzenia sobie z życiem w ogóle.

Być prawdziwym

Bycie uczciwym wykracza poza mówienie prawdy; bycie szczerym oznacza bycie prawdziwym. Oznacza to nie odgrywanie roli rodzica. Ta rola koliduje z twoją autentyczną i osobistą komunikacją z twoimi dziećmi. Odgrywając wymagane zachowania rodzicielskie, rodzice stają się protekcjonalni, strategiczni, fałszywi i zadają zdawkowe, nieczułe pytania.

Ważne jest, aby otwarcie mówić o sobie w stosunku do dzieci. Porozmawiaj z nimi osobiście o swoich uczuciach i doświadczeniach życiowych tak, jak rozmawiałbyś z przyjacielem. Nie oznacza to, że „zrzucasz” swoje problemy na swoje dzieci lub stawiasz im niedojrzałe żądania pocieszenia lub otuchy; oznacza to raczej dzielenie się z nimi swoim światem i umożliwienie dzieciom dzielenia się swoim światem z tobą.

Niezwykle istotne dla rozwoju dzieci jest to, aby każde z nich było przez realną osobę spokrewnione jako realna osoba. Od chwili narodzin dzieci szukają na twarzach swoich rodziców autentycznych uczuć. Nie mogą odnosić się do kogoś, kto stosuje techniki wychowawcze. Dzieci desperacko chcą nawiązać kontakt z prawdziwymi ludźmi stojącymi za rolami rodzicielskimi. Kiedy rezygnujesz z ról i zachowujesz się w sposób naturalny i osobisty, twoje dzieci postrzegają cię jako człowieka i sympatię. Dzieci chcą poczuć człowieczeństwo swoich rodziców.

Dlatego jako rodzic musisz rozwijać swoją zdolność do osobistej relacji ze swoimi dziećmi. Potrzebują, abyś odniósł się do nich bezpośrednio. Potrzebują, byś ich wysłuchał z zainteresowaniem, reagował z wyczuciem i realistycznie na ich komunikację oraz by był z nimi szczery w swoich własnych myślach i uczuciach.