Autor: Lindsay Larson

Aaah internet… ta magiczna kraina, w której grupowe zdjęcia na Facebooku i zaproszenia na wydarzenia zdają się wymazywać wszelkie niepewności. Ludzie mogą prezentować się tak, jak im się podoba, a przynajmniej tak by się wydawało. Jednak zgodnie z niedawnym badaniem dotyczącym zarządzania wrażeniami w Internecie osoby korzystające z internetowych serwisów randkowych nie wydają się przedstawiać się tak bardzo, jak sądzi obecnie ogólna populacja.

Podczas gdy 86% randkowiczów uważało, że inni fałszywie przedstawiali ich wygląd fizyczny, to samo nie dotyczyło prezentowania przez nich podstawowych wartości. Raczej większość ludzi angażuje się w „samodoskonalenie”, kiedy wchodzą w kontakt z nieznajomym i po prostu starają się zaprezentować to, co najlepsze wersja samych siebie. Nie kłamią celowo ani nie próbują przedstawiać fałszywej osoby, jeśli zamierzają później nawiązać kontakt twarzą w twarz.

Higgins (1987) opisuje „ja” jako posiadające trzy domeny: „ja” rzeczywiste (atrybuty, które jednostka posiada), „ja” idealne (atrybuty, które jednostka powinna posiadać) oraz „ja powinnościowe” (atrybuty, które jednostka powinna posiadać). Zrozumiałe jest, że rozbieżności między prawdziwym i idealnym ja są powiązane z uczuciem przygnębienia.

Intymność wiąże się z poczuciem zrozumienia przez partnera. Dlatego też, jeśli uczestnicy dążą do intymnej relacji, ich pragnienie poczucia zrozumienia przez potencjalnych partnerów będzie motywować do ujawniania siebie, które jest otwarte i szczere, a nie zwodnicze.

Ale skąd możemy wiedzieć na pewno? Autoprezentacja online jest bardziej plastyczna i podlega autocenzurze niż autoprezentacja twarzą w twarz. Dzieje się tak dlatego, że werbalne i językowe wskazówki są kładzione na nacisk w stosunku do mniej kontrolowanych niewerbalnych wskazówek komunikacyjnych, takich jak mowa ciała.

W niedawnym badaniu psychologicznym 349 subskrybentom popularnej witryny randkowej otrzymało następujące bezpłatne pytania:

1. Jak zdecydowałeś, co powiedzieć o sobie w swoim profilu?

2. Gdybyś pokazał swój profil bliskim znajomym, jaka byłaby ich odpowiedź?

3. Czy są jakieś cechy osobiste, o których unikałeś wspominania lub próbowałeś je pomniejszyć?

Jeden z badanych z Los Angeles w Kalifornii odpowiedział: „Zdałem sobie sprawę, jak muszę się zaprezentować. Także […], że musiałem być bardzo zwięzły. Najczęściej, gdy pisałem długą odpowiedź, nie otrzymywałem odpowiedzi. Myślę, że to sugerowało, że byłem zbyt zdesperowany na rozmowę, że byłem pustelnikiem.

Wyniki wskazały, że aspekty stylistyczne korespondencji internetowej, takie jak czas, długość i gramatyka wydają się równie ważne, jak sama treść wiadomości. Wyniki te są zgodne z odkryciami, że brak wskazówek niewerbalnych zwiększa istotność wszystkich pozostałych wskazówek.

Poświęćmy chwilę na zastanowienie się nad tymi danymi. Chociaż słaba gramatyka może być po prostu produktem pospiesznego pisania, najczęściej koreluje z inteligencją pisarza. Podobnie czas potrzebny drugiej stronie na odpowiedź na Twoją wiadomość wskazuje na jej poziom zapału, a także ilość wolnego czasu.

Więc… morał tej historii jest taki, że jeśli twój sceptycyzm jest jedyną rzeczą, która powstrzymuje cię przed randkami online, to równie dobrze możesz spróbować; możesz znaleźć nowego partnera, najlepszego przyjaciela lub innego entuzjastę sportu.

Możliwości są nieskończone. Upewnij się tylko, że zwracasz uwagę na subtelne wskazówki przekazywane przez siebie i potencjalnych zalotników, aby przyspieszyć proces selekcji.