W epoce selfie i mediów społecznościowych wiele słyszymy o wzroście narcyzmu we współczesnym społeczeństwie. Jednak przy tak dużym znaczeniu, jakie przywiązuje się do wyglądu, musimy równie martwić się epidemią złego wizerunku ciała. A ankieta Glamour Magazine odkrył, że 97 procent ankietowanych kobiet przeciętnego dnia miało myśl „Nienawidzę swojego ciała”. Inny studia pokazały, że młodzi mężczyźni coraz częściej doświadczają podobnych krytycznych postaw i nacisków dotyczących ich wyglądu. Ludzie w każdym wieku zmagają się na co dzień z podłymi, zawstydzającymi się myślami o swoim wyglądzie, ale według psychologów, takich jak lekarz, współautor książki Pokonaj swój krytyczny głos wewnętrzny , „Poglądy ludzi na ich ciała są nie tylko okrutne, ale i niedokładne”.

Wszyscy mamy wewnętrznego krytyka, który czyni nas głównym obiektem ataku. To ten dokuczliwy głos, który szepcze nam do ucha, kiedy się ubieramy: „Jesteś za gruby, żeby to nosić. Po prostu się zakryj. To także ten głośny krzyk, który krzyczy: „Jesteś ohydny. Nikt nigdy nie będzie do ciebie przyciągał! Aby przezwyciężyć te destrukcyjne postawy i żyć w pokojowej harmonii z naszymi ciałami, musimy zrobić dwie rzeczy: 1. Wyrzucić to ' krytyczny głos wewnętrzny , który przejmuje naszą percepcję i 2. Praktykuj współczucie dla siebie.

Aby zacząć rozumieć i przezwyciężać ten negatywny proces myślowy, który dr Firestone nazywa „krytycznym głosem wewnętrznym”, warto zrozumieć, skąd on pochodzi i jak działa.

Skąd biorą się krytyczne myśli o naszych ciałach

Społeczeństwo z pewnością wysyła nam wiadomości o tym, jak mamy wyglądać. Jeden nauka dziewcząt w wieku 5-8 lat stwierdziło, że „dziewczęta wydają się już żyć w kulturze, w której rówieśnicy i media przekazują cienki ideał w sposób, który negatywnie wpływa na rozwój obrazu ciała i samooceny”. Te kulturowe wiadomości mogą zranić naszą samoocenę, ale to, co robimy z tymi wiadomościami w naszych własnych umysłach, tworzy cykl zawstydzających się myśli, a nawet zachowań. Jest to również ten sam wzorzec myślenia, który możemy zakwestionować, przyjmując nasz krytyczny wewnętrzny głos.

Oprócz komunikatów społecznych, negatywne wczesne doświadczenia rodzinne znacznie kształtują naszą samoocenę. W rzeczywistości to właśnie te wczesne wydarzenia pierwotnie kształtowały nasz krytyczny głos wewnętrzny. 'Wczesne doświadczenia, o których nigdy nie wyobrażaliśmy sobie, że wpłyną na nasz sposób postrzegania siebie, pozostają źródłem niedokładnej samokrytyki przez całe nasze życie' - powiedział dr Firestone. „Ludzie, którzy borykają się z problemami niska samo ocena mogą prześledzić ich uczucia upokorzenia, odrzucenia lub rozczarowania, których doznali w dzieciństwie. Kiedy małe dzieci szukają powodów i wyjaśnień dla tych uczuć, często zaglądają w siebie, zamiast doszukiwać się błędów w dorosłym, od którego są zależne. Jednym z najłatwiejszych miejsc, w których mogą zrzucić winę, jest wygląd fizyczny.

Dzieci kształtują poczucie siebie nie tylko na podstawie tego, jak były postrzegane lub traktowane, ale także na podstawie tego, jak postrzegali siebie rodzice lub inne wpływowe postacie. Wielu rodziców nie zdaje sobie sprawy z tego, w jaki sposób ich niska samoocena może zostać przeniesiona na ich dzieci. Nawet nie myślą, że ich dziecko zwraca na to uwagę, kiedy patrzą w lustro i mówią: „Uch, wyglądam tak grubo/brzydko/staro/obwisła/mizerna/bez formy”. Dzieci często uwewnętrzniają te negatywne wiadomości, co przekazuje tę niską samoocenę z pokolenia na pokolenie.

Jak działa krytyczny głos wewnętrzny

Ważne jest, aby rozpoznać, jak działa nasz krytyczny głos wewnętrzny, aby wyłapać, kiedy wkrada się do naszych myśli i powoduje gwałtowny spadek poczucia własnej wartości. Krytyczny głos wewnętrzny ma tendencję do wyzwalania się w określonych momentach lub w oparciu o określone wydarzenia. Jeśli ktoś odwróci wzrok, kiedy nawiązujemy kontakt wzrokowy, może powiedzieć: „Widzisz? Nie jesteś atrakcyjna. On/ Ona nawet na ciebie nie spojrzy. Głos może nawet wyskoczyć, gdy otrzymamy uznanie lub zbliżymy się do celu. Na przykład po zaproszeniu na randkę na plaży możemy iść spać z głową pełną myśli typu: „Nie możesz pozwolić mu/jej zobaczyć cię w kostiumie kąpielowym. Upokorzysz się. Po szczególnie ciężkiej pracy głos może wtrącić: „Cała ta praca, a nadal nie wyglądasz lepiej. Nigdy nie będziesz miał takiego ciała, jakiego pragniesz.

Ważne jest, aby zrozumieć, kiedy twój głos się wkrada i co ci mówi. Pomyśl o konkretnych wiadomościach. Jakie emocje wzbudzają? Czy przypominają ci jakieś wydarzenie lub osobę z twojej przeszłości? Skąd mogą pochodzić?

Jak rzucić wyzwanie swojemu wewnętrznemu krytykowi?

Kiedy dowiadujemy się, jak konkretnie brzmią nasze głosy „Nienawidzę swojego ciała” i zaczynamy nawiązywać połączenia dotyczące tego, skąd mogą pochodzić, możemy podjąć ważne kroki, aby rzucić wyzwanie temu destrukcyjnemu, wewnętrznemu wrogowi. Możesz dowiedzieć się więcej o tych krokach, które zostały opracowane przez dr Firestone i jej ojca lekarza, tutaj .

Jedno z najbardziej pomocnych ćwiczeń, jakie stworzyli, polega na zapisaniu naszych konkretnych „głosów” jako stwierdzeń „ty”. To zmienia perspektywę głosu z czegoś, co uważamy za prawdziwe o nas samych (tj. „Mam tak grubą talię”) na coś, co mówi do nas ktoś inny (tj. „Masz tak grubą talię”). pomaga nam postrzegać krytyczny głos wewnętrzny jako wroga zewnętrznego, w przeciwieństwie do naszego rzeczywistego punktu widzenia. Może nam również pomóc w nawiązaniu kontaktów dotyczących tego, skąd ten głos mógł pochodzić. Może to brzmi jak coś, co powiedziała o sobie nasza matka. Może jest to coś, co krytycznie odnosiliśmy do naszego ojca, o co teraz się martwimy.

Po spisaniu naszych głosów w drugiej osobie, powinniśmy napisać współczującą, realistyczną odpowiedź opartą na naszym prawdziwym, życzliwym punkcie widzenia. Powinniśmy starać się odpowiedzieć na te stwierdzenia w taki sposób, w jaki odpowiadalibyśmy przyjacielowi, który mówi te rzeczy o sobie, z wyjątkiem upewnienia się, że odpowiemy używając pierwszej osoby (stwierdzenia „ja”). Na przykład możemy napisać „Nie ma nic złego w mojej talii. Dbam o swoje ciało, jestem zgrabna i atrakcyjna”.

Innym ważnym krokiem jest NIE oddawanie się działaniom, do których zmusza nas nasz głos, które są zsynchronizowane z jego atakami. Jeśli powie nam: „Nie idź na imprezę. Wyglądasz okropnie”, powinniśmy zmusić się do odejścia i zrobić wszystko, co w naszej mocy, aby wyłączyć naszego wewnętrznego krytyka, kiedy to robimy. Jeśli krzyczy na nas: „Nie kłopocz się ćwiczeniami. Nigdy nie osiągniesz pożądanych rezultatów”, więc powinniśmy bezwzględnie podjąć działanie, ponieważ sprawi to, że poczujemy się silniejsi i bardziej pewni siebie.

Pamiętaj, krytyczny głos wewnętrzny jest trudny. Może brzmieć uspokajająco, wabiąc nas do samoograniczających się, pobłażliwych lub szkodliwych zachowań, a następnie ukarać nas za poddanie się. Na przykład może powiedzieć: „Zjedz drugi kawałek ciasta. Jadłeś tak zdrowo przez cały tydzień. Albo powie nam: „Miałeś ciężki dzień. Po prostu odpocznij na kanapie. Nie musisz wychodzić na zewnątrz i być aktywnym”. Potem, gdy tylko posłuchamy jego uwodzicielskiej rady, krzyczy do nas: „Nie mogę uwierzyć, że znowu nawaliłeś. Co za frajer tłuszczu! Jesteś taki leniwy. Po prostu siedzisz i nic nie robisz! Krytyczny głos wewnętrzny jest świetny w zachęcaniu nas do angażowania się w zachowania, które dodatkowo zasilają nasze głosy, tworząc błędne koło.

Gdy przeciwstawimy się tym krytycznym myślom, możemy spodziewać się odparcia. Na początku myśli mogą stać się silniejsze lub pojawiać się częściej, ale jeśli wytrwamy i odmówimy im wiary lub pobłażania, w końcu znikną one w tle, a my staniemy się znacznie silniejsi i bardziej pewni siebie.

Ćwicz współczucie dla siebie

Kiedy podejmujemy naszego wewnętrznego krytyka, ważne jest, aby zachować to, co ekspert od uważności, dr Daniel Siegel, nazywa postawą WĘGLA, w której jesteśmy ciekawi, otwarci, akceptujący i kochający siebie. Wszyscy możemy znaleźć sposoby na zwiększenie współczucia wobec siebie. Dr Kristen Neff jest głównym badaczem współczucie dla siebie , i odkryła, że ​​ma wiele zalet, które są lepsze niż poczucie własnej wartości. W przeciwieństwie do poczucia własnej wartości, współczucie dla siebie nie koncentruje się na ocenie, ale raczej na samoakceptacji. Współczucie wobec siebie nie jest skorelowane z narcyzmem i skupia się na życzliwym stosunku do siebie, jaki mielibyśmy wobec przyjaciela. Dr Neff opisuje trzy elementy współczucia wobec siebie:

1. Uprzejmość ponad samoocenę – Bycie miłym dla siebie zamiast oceniania siebie.
2. Wspólna ludzkość kontra izolacja – Uznając, że nie jesteśmy sami w naszych zmaganiach.
3. Uważność kontra nadmierna identyfikacja – Przyjmowanie zrównoważonego podejścia do naszych negatywnych emocji.

Badania pokazują, że kiedy praktykujemy współczucie dla siebie, w rzeczywistości jesteśmy bardziej skłonni do zmiany i osiągnięcia naszych celów. Kiedy przyjmujemy taką postawę wobec siebie fizycznego, stajemy się bardziej wdzięczni i akceptujemy nasze ciała. Możemy rosnąć coraz bardziej komfortowo we własnej skórze.

Dowiedz się więcej o współczucie dla siebie .

Zaburzenia dysmorficzne ciała

Jeśli jesteś mocno zaabsorbowany swoim wyglądem i uważasz, że jest coś nie tak z twoim wyglądem, co przykuwa twoją uwagę i/lub jeśli angażujesz się w kompulsywne, powtarzające się zachowania, które skupiają się na tym, jak wyglądasz, mogą to być oznaki zaburzeń dysmorficznych ciała. Jeśli doświadczasz tych objawów, ważne jest, aby poszukać pomocy. Dowiedz się więcej BDD i dowiedz się, jak uzyskać potrzebną pomoc. Ucz się więcej

Zaburzenia odżywiania

Jeśli doświadczasz myśli o swoim ciele, które powodują, że angażujesz się w zachowania, takie jak ograniczanie przyjmowania pokarmu, objadanie się, przeczyszczanie, uporczywe zachowanie zapobiegające przybieraniu na wadze, przeżuwanie na temat swojej wagi lub podobne objawy, ważne jest, aby dowiedzieć się więcej i znaleźć pomoc jeśli walczysz. Dowiedz się więcej o objawach zaburzeń odżywiania tutaj i gdzie możesz znaleźć pomoc tutaj .