Relacje często kończą się, gdy nagromadzenie problemów staje się zbyt nieuporządkowane, by je rozwikłać. Nie zawsze potrafimy zrozumieć dynamikę, która doprowadziła nas do punktu krytycznego, ale do pewnego stopnia rozpoznajemy, że zło przeważa nad dobrem. Kiedy związek zaczyna stale szkodzić naszemu zdrowiu psychicznemu, część nas rozumie, że czas odejść. Tak więc robimy. Potem przychodzi najtrudniejsza część.

Dużo pisałem o przezwyciężaniu rozstania. Mówiłem o siły wewnętrzne, z którymi mamy do czynienia które powodują, że niektórzy z nas zmagają się bardziej niż inni. Jeśli chodzi o pójście dalej, istnieje wiele potężnych narzędzi, które możemy zastosować, aby wspomóc nasz powrót do zdrowia. Jednak jest jedna siła, która może nas skłaniać do nie tylko cierpienia bardziej niż inni, ale także do desperackiego trzymania się związku, a w niektórych przypadkach do powrotu do bumerangu w niespokojnym związku.

Wielu z nas utknęło lub wielokrotnie wracało do tego samego partnera. Jeśli ten wzór rezonuje z tobą, jednym z możliwych wyjaśnień może być to, że doświadczasz niespokojnego przywiązania. W dwóch przekrojach studia opublikowanym w 2020 r. odkryto, że „lęk przywiązania przewidywał ponowne ożywienie związku”, zarówno „z mocą wsteczną”, jak i „równocześnie”. To odkrycie może pasować do poprzedniego Studia na Uniwersytecie Pace , który pokazał, że „osoby mierzące wysoką wrażliwość na odrzucenie i niespokojny styl przywiązania doświadczyły najbardziej niekorzystnych skutków romantycznego zerwania i odrzucenia”.

Niespokojny przywiązanie

Osoba, która tworzy niespokojne, zaabsorbowane przywiązanie, często częściej czuje się niepewnie i obawia się samotności, porzucenia lub odrzucenia. Na podstawie własnych historia załączników , mają tendencję do przywiązywania do partnera poczucia własnej wartości i bezpieczeństwa. Utrata partnera trafia w głęboką studnię niepewności i wyzwala instynkty, by utrzymać się przez całe życie. Ponieważ te wzorce są tak mocno zakorzenione w przeszłości, ludziom trudno jest je zrozumieć. Mimo to czują się zmuszeni do próby odzyskania partnera lub pozostania w związku z obawy przed dalszym rozbudzeniem tych starych emocji.

Kiedy dana osoba doświadcza niespokojny wzór przywiązania , mają tendencję do łączenia własnej tożsamości i poczucia wartości ze swoim partnerem. Mogą czuć się zdesperowani z powodu miłości i aprobaty partnera. Często osoba ta doświadczała ambiwalentnego wzorca przywiązania jako dziecko z rodzicem lub głównym opiekunem. W tym związku ich rodzic był prawdopodobnie okresowo dostępny, co oznacza, że ​​czasami zaspokajali potrzeby dziecka, ale innym razem mogli być emocjonalnie głodni, działać z własnej potrzeby, a zatem być źle dostrojeni. Dzięki temu dziecko nauczyło się podkręcać głośność do swoich potrzeb. Być może przylgnęli do rodzica, szukając pocieszenia, próbując zaspokoić te potrzeby. Czuli się niepewnie i nie uwewnętrzniali poczucia spokoju i wewnętrznego bezpieczeństwa. Zamiast tego dorastali, uwewnętrzniając poczucie niepewności i zamieszania, a także desperację, by uspokoić.

W dorosłym związku osoba niespokojnie przywiązana jest zajęta swoim partnerem i skupiona na ustaleniu: „Czy będzie przy mnie?” – Czy to znak, że mnie nie kochają? – Jak mogę się upewnić, że są tam dla mnie? Mogą przylgnąć do swojego partnera, nalegając na zapewnienie. Mogą zwracać uwagę swoich partnerów, czując się zagrożone, jeśli jest gdziekolwiek indziej. Mogą stać się zazdrosne, zaborcze, niespokojne i wymagające, co może prowadzić do zachowań, które odpychają partnera, zamiast go zbliżać. Rozstanie może być dla tej osoby druzgocące, ponieważ wydaje się, że traci szansę na zdobycie tego, czego potrzebowała jako dziecko.

Rozłąka z partnerem może doprowadzić ich do stanu paniki i desperacji, w którym czują, że odzyskanie tej osoby jest JEDYNYM SPOSOBEM, aby to naprawić i poczuć się lepiej. To uczucie jest często potęgowane przez „ krytyczne głosy wewnętrzne ' którego doświadczają.Mogą mieć tmyśli w stylu „Bez partnera jesteś niczym”. „Teraz nigdy nie będziesz kochany”. – Nie możesz tego znieść. - Lepiej je odzyskaj, bez względu na to, co musisz zrobić.

We wspomnianym powyżej badaniu przekrojowym stwierdzono, że „osoby z niepokojem przywiązane mogą próbować rozwiązać istotne zaburzenia w postrzeganiu siebie spowodowane rozpadem poprzez ponowne nawiązanie relacji z byłym partnerem”. Uderzenie w ich samoocenę może wydawać się fragmentaryczne. Ponownie, odsyła ich emocjonalnie do tego samego bezsilnego uczucia, które mieli jako niemowlę, kiedy ograniczenie rodzica było odczuwane jako coś z nimi nie tak.

Niespokojny, niepewny przywiązanie

Niespokojne, niepewne przywiązanie prowadzi do lęku przed byciem kochanym, któremu towarzyszy naleganie na zapewnienie sobie pewności, połączenie, które odstrasza partnera, odtwarzając w ten sposób przeszłość osoby. Niestety, te stare, znajome wzorce relacji często sprawiają, że ludzie czują się niekochani. Przebywanie z partnerem, który nie dostrzega ich konsekwentnie lub w jakiś sposób nie docenia, jest bolesnym odtwarzaniem przeszłości, ale jest to również model relacji, do którego są przyzwyczajeni i którego szukają, zwykle nieświadomie.

Oprócz tego, że pewien związek czuje się znajomy, ludzie z lękowym wzorcem przywiązania mogą być skłonni podtrzymywać fantazję o swoim partnerze lub związku. A ' fantazyjna więź ' to koncepcja opracowana przez mojego ojca, autora Rzucenie wyzwania więzi fantazji , dr F.S.. Opisuje to jako iluzję związku między parą, gdzie forma bycia zjednoczonym zastępuje istotę traktowania siebie nawzajem z miłością i życzliwością. W fantastycznej więzi poświęca się wiele zdrowych relacji dla iluzji bezpieczeństwa, idei, że para jest zespolona w jakiś sposób, który może sprawić, że zatracą poczucie własnej tożsamości. Niespokojnie przywiązani ludzie, którzy są w fantastycznej więzi ze swoim partnerem, często budują swojego partnera lub związek i czują, że nie mogą bez niego żyć. Jednak rzeczywisty związek może im szkodzić i ograniczać ich życie.

Zerwania nie są łatwe dla nikogo, ale dla osób, które doświadczyły lękowego wzorca przywiązania, zrozumienie tego wzorca może być kluczowym krokiem w kierunku wyzdrowienia, a nie pozostawania w bólu. Mogą zrozumieć, że silna więź, jaką czują ze swoim partnerem, ma więcej wspólnego ze starymi potrzebami emocjonalnymi i obawami, jakie żywią wokół tego, jak będą ich traktować partnerzy w związku. Ich pragnienie pozostania lub ponownego połączenia się ze swoim partnerem może w rzeczywistości być motywacją do utrzymania niekorzystnego, ale znanego poczucia tożsamości, które podważa to, kim naprawdę są i na co zasługują, jeśli chodzi o miłość.

Wreszcie, mogą podtrzymywać fantazję, która kiedyś wydawała się podtrzymywaniem życia, ale w rzeczywistości jest przestarzałym systemem obronnym, który rani ich w dzisiejszym życiu i sprawia, że ​​przeżywają na nowo bolesny wzorzec związku. Dla każdego, kto czuje się szczególnie utknął w związku, który intelektualnie rozumie, że go krzywdzi, zbadanie wzorca przywiązania może być transformacyjnym krokiem w porzuceniu przeszłości i wybraniu lepszych relacji w przyszłości.