Podczas gdy znoszenie własnego cierpienia jest wystarczająco złe, obserwowanie zmagań naszych dzieci może być prawie nie do zniesienia! To naturalne, że chcemy unikać rzeczy, które są niewygodne i nieprzyjemne, a zwłaszcza chronić nasze dzieci przed ich doświadczaniem. I jasne jest, że cierpienie przez dłuższy czas jest niedopuszczalne. Ale prawda jest taka, że ​​życie nie jest pozbawione cierpienia fizycznego i emocjonalnego. Od chwili narodzin nasze dzieci muszą samodzielnie oddychać i komunikować swoje cierpienie. A częścią naszej pracy jako rodziców jest pomaganie im w radzeniu sobie z tym niepokojem, aby mogli nauczyć się dbać o siebie. Poznanie negatywnych uczuć i ich znaczenia pomaga naszym dzieciom zwracać uwagę na krytyczne informacje, dzięki czemu mogą skutecznie poruszać się przez swoje życie.

W dzisiejszych czasach nasze dzieci mają nieskończone możliwości unikania negatywnych emocji i dyskomfortu. Mają szybki dostęp do rozrywek i źródeł rozrywki w zasięgu ręki. Prawie w każdej chwili mogą wyciągnąć komórkę mamy z torebki, żeby nie nudzić się w kolejce do sklepu spożywczego lub, co gorsza, wręczamy im telefon, żeby podczas kolacji w restauracji byli cicho . Zamiast tolerować przestrzeń, w której w nieuporządkowanym czasie pojawia się coś kreatywnego, dzieci mogą natychmiast wypełnić lukę, grając w gry na tablecie. Przy pierwszym uderzeniu samotności mogą sprawdzać swoje media społecznościowe, czytać tweety lub wysyłać selfie. Nie muszą nawet tolerować reklam telewizyjnych ani słuchać nieznanej piosenki, ponieważ nagrali swoje programy i opracowali własne playlisty.

Dalsze poparcie poglądu, że rzeczy powinny być szybkie, łatwe i zgodne z ich upodobaniami, to usługi dostarczania żywności, restauracje typu fast food i gotowe, pakowane posiłki, wszystko to z pominięciem „niedogodności” związanych z marketingiem, gotowaniem i sprzątaniem. Wszystko to nie wspominając o lekcji, której się nauczą, obserwując dorosłych radzących sobie z własnymi negatywnymi uczuciami za pomocą alkoholu lub nielegalnych narkotyków. Chociaż leki mogą być pomocne, kiedy oczekujemy, że złagodzą wszelkie dolegliwości, wysyłamy naszym dzieciom kolejną wiadomość, że jakiekolwiek cierpienie jest nie do przyjęcia i nie do zniesienia. Unikanie negatywnych uczuć lub ucieczka od nich usuwa wyzwanie, które rodzi inspirację, odwagę, odwagę, rozwój i dumę oraz podważa dostęp naszych dzieci do ich przyszłego potencjału.

Nasuwa się pytanie, czego brakuje naszym dzieciom, gdy unikają tych uczuć? Jaki sygnał dostarcza każda negatywna emocja?

Przyjrzyjmy się niektórym z nich i jaka jest dla nas ich wartość. Na przykład strach i gniew pełnią funkcję ochronną. Są odpowiedzią na groźby i niesprawiedliwość.

• Strach , emocja wywołana zbliżającym się wydarzeniem, skłania nas do trzaśnięcia w czasie przerw i rozważenia proaktywnej reakcji ochronnej. Planowanie, strategia, przygotowanie, ciężka praca, poszukiwanie zasobów i proszenie o pomoc mogą być mobilizowane w odpowiedzi na poczucie strachu.

• Gniew aktywuje energię, aby spróbować ZATRZYMAĆ coś lub spróbować skonfrontować się z niesprawiedliwością, aby dokonać zmiany. Nasze dzieci muszą być w stanie skutecznie reagować na zagrożenia dla ich bezpieczeństwa, bronić się i wykorzystywać intensywność swojego gniewu, aby dokonać zmian. Gdy dorastają, gniew może pomóc im zachować kontrolę, zabierać głos i promować lepszy świat.

• Smutek informuje nas o stracie. Może to być utrata związku lub marzenia, poczucie niekorzystnej sytuacji, bezradność lub niespełnione oczekiwanie. Ta emocja może przynieść wsparcie od innych i wywołać refleksję, która pomoże nam zastanowić się, w jaki sposób możemy dokonać zmian. Umiejętność zmobilizowania się po smutku, rozczarowaniu lub porażce może poprawić osąd niezbędny do podjęcia kolejnego wyzwania.

• Niesmak ma kluczowe znaczenie dla unikania chorób i utrzymania higieny.

Te negatywne emocje są niezbędne dla osobistego bezpieczeństwa. Są częścią wypukłości i siniaków bycia człowiekiem, które budują odporność, uczą współczucia i zdobywają doświadczenie, aby stawić czoła przyszłym wyzwaniom.

Zakłopotanie, zawiść i poczucie winy są uważane za „emocje społeczne” i mają na celu pomóc naszym dzieciom zastanowić się, jak dopasowują się do innych, aby mogły się dostosować, aby utrzymać swoje więzi. Dlatego jest to tak bolesne w wieku nastoletnim, kiedy dopasowanie ma kluczowe znaczenie.

• Zakłopotanie oznacza, że ​​działali w sposób, który wykraczał poza normę społeczną, alarmując, że muszą ponownie rozważyć swoje przyszłe działania, aby były społecznie akceptowalne.

• Wina z drugiej strony informuje ich, że naruszyli własne poczucie moralności. Cierpienie związane z tą negatywną emocją skłania do przeprosin i naprawy, gdy kogoś krzywdzimy lub obrażamy. Lekcje poczucia winy pomagają również naszym dzieciom nauczyć się powstrzymywać impulsy do działania zgodnie z ich pragnieniami, gdy może to urazić lub zranić kogoś innego.

Niepokój wywołany tymi emocjami społecznymi, traktowany jako informacja, może zainspirować zmianę, aby dopasować się społecznie. Z drugiej strony zawiść i zazdrość są emocjami porównawczymi.

• Zazdrość to emocja, która pojawia się, gdy nasze dziecko porównuje się z innym i dochodzi do wniosku, że jest w jakiś sposób gorsze. Zajmowanie się tym cierpieniem może prowadzić do zróżnicowania i pomóc dziecku odkrywać wyjątkowe dary!

• Zazdrość chodzi o utratę ważnego związku. Ból tej emocji dostarcza ważnych informacji zarówno o rodzaju partnera, który najbardziej nam odpowiada, jak i o tym, co jest potrzebne do podtrzymania relacji.

Częścią pełnego życia jest dopasowywanie się i utrzymywanie relacji, a te negatywne emocje społeczne pomagają naszym dzieciom nauczyć się, jak to robić.

Chociaż w naszym życiu mamy wiele rozrywek i wygód, które powodują, że jesteśmy sparaliżowani naszymi emocjami, być może nadszedł czas, aby ponownie rozważyć wpływ, jaki to unikanie ma na nasze dzieci. Możliwość szybkiego uniknięcia dyskomfortu lub uniknięcia dyskomfortu może utrudnić nasze dzieci w sposób, który jest odpowiednikiem jazdy na ślepo. Negatywne uczucia dostarczają nam ważnych informacji. Strach jest jak znak stopu w obliczu niebezpieczeństwa lub pomarańczowy sygnał drogowy ostrzegający nas, abyśmy postępowali ostrożnie lub ponownie rozważyli nasze działania. Nieujarzmiony gniew jest zaciekły i może przypominać lekkomyślną jazdę potężnym sportowym samochodem, pozostawiając po sobie rzeź. Jednak ujarzmiony gniew jest konstruktywny i powoduje umieszczanie nowych znaków, naprawianie wybojów i zmienianie przepisów. Kontynuując napędzającą metaforę, smutek pomaga nam zaakceptować to, co jest i inspiruje nas do zastanowienia się, jak możemy znaleźć alternatywne drogi w przyszłości. Społeczne emocje wstydu, poczucia winy, zawiści i zazdrości muszą być tolerowane, aby móc dzielić drogę, przestrzegając zasad bezpiecznej jazdy. Wszystkie te uczucia przypominają sygnalizację świetlną, kierunkowskazy, białe, żółte, pojedyncze i podwójne pomalowane linie na drodze, progi zwalniające i ograniczenia, znaki drogowe i drogowe, które pomagają nam bezpiecznie dotrzeć stąd tam w naszą podróż.

Kiedy nasze dzieci tłumią nudę telefonem w sklepie spożywczym lub wręczamy im tablet, aby uniknąć napadu złości w restauracji, być może ważne jest, abyśmy jako rodzice zajęli inne stanowisko wobec ich negatywnych uczuć. Zamiast uciekać przed nimi lub ich unikać, ważne jest, abyśmy pomagali naszym dzieciom zmierzyć się z ich negatywnymi uczuciami i posłuchać ich lekcji. Dlaczego nie odłączyć urządzeń? Spróbujcie razem gotować i przygotować obiad na rozmowę o tym dniu.

Pozwól swoim dzieciom poznać swoje historie o tym, jak tolerowałeś i wyrosłeś ze swoich negatywnych uczuć. Zachęć ich do omówienia swoich. Potwierdź, jak niewygodnie jest być zakłopotanym, smutnym, przestraszonym i czuć się winnym i pokaż im, że się wczuwasz. Płacz z nimi i przytul je. Możesz także modelować, jak przepraszać i naprawiać. Ogólnie rzecz biorąc, zamiast postrzegać negatywne uczucia jako coś złego, przed którym należy chronić nasze dzieci, rozważ te emocje jako niezbędne do nauki poruszania się po ścieżce życia. Chociaż żaden rodzic nie chce, aby dziecko cierpiało, musimy zaakceptować fakt, że jest to część życia. Unikanie lub ucieczka przed negatywnymi uczuciami może być przeszkodą, którą musimy pomóc naszym dzieciom przebić się, aby mogły wykorzystać swój potencjał.