Niestety nie wszystkie emocje są sobie równe.

Najszerzej akceptowana emocja, szczęście, jest między innymi oznaką pewności siebie, bezpieczeństwa i sukcesu. Nawet jeśli musimy to udawać, aż nam się uda, powiedziano nam, że wyrażanie szczęścia to pewny sposób na zdobycie bliskich przyjaciół i wielbicieli.

Strach jest być może najbardziej odpowiednią emocją, ponieważ wszyscy w pewnym sensie go odczuwali. Wszyscy wcześniej czegoś się baliśmy: odejścia z pracy, poproszenia kogoś o rękę, konfrontacji z przyjacielem o czymś, co zrobili, aby cię zdenerwować. A biorąc pod uwagę codzienne szerzenie strachu przez środki masowego przekazu, strach jest silnym argumentem za najbardziej odczuwanym uczuciem emocjonalnym.

Gniew, choć rzadko mile widziany, to kolejna emocja, którą wielu z nas odczuwa i praktykuje codziennie. Czy to w środku dużego ruchu, na twoje dziecko za rozbicie cennego wazonu, czy na niekompetentnego współpracownika, gniew jest ponownie powszechnie akceptowany jako całkowicie normalna emocja.Reklama

Wstręt jest bardzo sugestywny i w większości pozostaje uwewnętrzniony, ale nadal jest regularnie odczuwany. Kiedy wyrażany jest wstręt, w większości kontekstów jest to zwykle akceptowane, a czasem przyjemne.

Smutek jest jednak w swojej własnej lidze, podobnie jak w nowym filmie fabularnym Pixara Na lewą stronę. Smutek wydaje się być wyobcowany, zaczepiany i prześladowany, gdy jest w pełni wyrażony. Zewnętrzne wyrazy smutku, takie jak opadanie ciała i twarzy, przygarbienie i płacz, są uważane za oznaki słabości i niepewności. To niesprawiedliwe, że nasza kultura umieszcza smutek w tak ciasnym pudełku. Jest to szkodliwe, niezdrowe i wręcz niesprawiedliwe w stosunku do ludzkiego doświadczenia życiowego.

Ludzie, którzy nie boją się wyrażać smutku, w rzeczywistości są znacznie zdrowsi psychicznie niż ci, którzy go tłumią. Dlatego:

Nie boją się swoich emocji.

Gdybyś był przytłoczony radością, czy ukryłbyś uśmiech? Gdybyś zobaczył wnętrzności zmiażdżonej wiewiórki podczas biegania lub jazdy na rowerze na poboczu drogi, czy nie skrzywiłbyś się? Gdybyś miał okropny dzień w pracy, a bezrobotny współlokator wypił twoje ostatnie lodowate piwo, na które nie mogłaś się doczekać przez cały dzień, czy nie byłbyś wkurzony? Gdybyś próbowała znaleźć włącznik światła i nie sądziła, że ​​twój chłopak jest w pokoju, czai się, czeka, by cię przestraszyć, myśląc, że to byłoby zabawne, czy nie przeraziłby cię, gdy skoczył w twoją stronę i krzyknął?Reklama

Więc jeśli jesteś smutny, dlaczego nie miałbyś płakać? Dlaczego nie miałbyś się obijać? Dlaczego nie dałbyś sobie prawa do smutku?

Ludzie, którzy ignorują smutek, oszukują się w ważnym aspekcie życia. Smutek lub płacz nie jest oznaką słabości, to znak, że jesteś człowiekiem i masz uczucia wykraczające poza to, co mówi się, że należy okazywać publicznie.

Rozumieją lecznicze właściwości łez.

Podobnie jak zawór ślinowy uwalnia ślinę z trąbki, kanały łzowe uwalniają stres, niepokój, smutek i frustrację z mózgu i ciała. To oczyszczanie duszy, wzbogacanie umysłu i wywoływanie gęsiej skórki, prawie działając jako drenaż nagromadzonych negatywnych emocji wynikających ze stresu. Lecznicze właściwości łez ograniczają się nie tylko do smutnych łez, ale także do szczęśliwych łez. W obu przypadkach masz do czynienia z ekstremalnymi emocjami. Pozwolenie, aby te skrajne emocje cofnęły się i pozostały w ciele, może być bardzo niebezpieczne fizycznie i mentalnie .

Poza poprawą ruchu i łagodzeniem stresu, płacz, a zwłaszcza łzy, przynosi korzyści naukowe, ponieważ uwalnia toksyny, pomaga poprawić widzenie i może zabić 90 do 95 procent wszystkich bakterii w ciągu zaledwie 5 do 10 minut .Reklama

Wiedzą, jak terapeutyczny może być płacz.

Ostatnie badania psychologiczne wykazały, że płacz stymuluje wydzielanie endorfin w mózgu, hormonów dobrego samopoczucia, które działają również jako naturalny środek przeciwbólowy. Płacz też obniża poziom manganu , substancja chemiczna, która w przypadku nadmiernej ekspozycji może rozdrażnić mózg i ciało.

Mimo że problem może nadal występować po tym, jak go wypłakałeś, nie ma wątpliwości, że płacz pozwala na ogólne uwolnienie złych emocji, nawet jeśli na chwilę. To pozwala nam jaśniej myśleć o problemie i nie być nim tak przytłoczonym.

Nie dbają o role płciowe ani oczekiwania społeczne.

Płacz jest napiętnowany dla obu płci. Gdyby Ona płacze, że to dlatego, że jest niestabilna, jest wrakiem lub, co najbardziej urojeniowe, wymaga uwagi innych. Gdyby on płacze, to bratek, głupek albo, mój osobisty faworyt, nie dość męski. Wszystkie te uogólnienia zachęcają obie płci do zanurzenia smutku w głębi duszy.

Chociaż jest to trudna bitwa, którą można wygrać tylko o cal na raz, niestrudzenie pracujemy nad przełamaniem ograniczeń społecznych, które są ciężkie dla obu płci. Ci, którzy pozwalają sobie na smutek publicznie, są nie tylko odważni, ale także aktywistami na rzecz zdrowszego emocjonalnie społeczeństwa.Reklama

Zachęcają innych, aby nie uciekali od swoich uczuć.

Lubię płakać. A raczej nie pozwalam sobie nie być smutnym, kiedy czuję smutek. Wszyscy pracujemy nad pokonaniem jakiegoś przygnębiającego demona, który próbuje nas zniszczyć. Kiedy pozwalamy sobie na odczuwanie bólu, kiedy go czujemy, zachęcamy również innych, ludzi, których już znamy lub nie, do połączenia się z naszym bólem. Świadomość, że nie jesteś sam w myśleniu, odczuwaniu, a nawet działaniu w określony sposób, wyzwala emocjonalnie, a w skrajnych przypadkach ratuje życie.

Ci, którzy akceptują smutek, kiedy patrzy im w twarz, pozwalają innym robić to samo. Wspominając poprzedni punkt, niebezpieczne jest, gdy ukrywamy i zakopujemy w sobie emocje. Ponieważ smutek ma negatywne skojarzenia, często nie docieramy do kogoś, kogo zauważamy, że doświadcza trudności, ponieważ boimy się, niekoniecznie tej osoby, ale aktu głębokiego zdenerwowania.

Kiedy jesteśmy uczciwi wobec naszego ciała, pozwalamy mu nieustannie działać z maksymalną wydajnością, nawet gdy doświadczamy ogromnego bólu.

Od lat poważnie omawiamy dobre praktyki w zakresie zdrowia psychicznego. Wraz z nadejściem terapii i mocno przepisanymi lekami poprawiającymi samopoczucie wszyscy powinniśmy bardziej doceniać naszą biologiczną zdolność do płaczu i w pełni korzystać z naturalnego środka łagodzącego lęk, jakim jest.Reklama

Ponieważ płacz nie powinien być postrzegany jako oznaka słabości, ale oznaka wewnętrznej siły i uważności.

Wyróżnione zdjęcie kredytowe: Left Out / Portable Soul za pośrednictwem albumarium.com