Kiedy temat niewierności pojawia się w naszej codziennej porcji mediów, możemy powiedzieć, że widzieliśmy to, lub możemy zareagować szokiem. Tak czy inaczej, nie odwracamy wzroku. Bez najmniejszego sensu dowiadujemy się o szczegółach, nazwiskach, źródłach i podejrzeniach. Większość z nas przyznałaby, że nie ma sensu spekulować na temat tajników, umów i kłamstw, tajemnic i okoliczności romansu nieznajomego, ale nasza fascynacja niedyskrecjami innych powinna nam coś powiedzieć o nas samych i otaczającym nas świecie.

Trudno zaprzeczyć, że jako społeczeństwo jest wiele do zbadania w kwestii etyki naszych własnych relacji. W Stanach Zjednoczonych od 45 do 55 procent zamężnych kobiet i od 50 do 60 procent żonatych mężczyzn uprawia seks pozamałżeński w pewnym momencie swojego związku, wynika z badań opublikowanych w 2002 roku Dziennik terapii par i związków . Jednak inne badania pokazują, że 90 procent Amerykanów uważa, że ​​cudzołóstwo jest moralnie złe. Niewierność jest bezsprzecznie powszechna, ale jest szeroko niemile widziana. Biorąc pod uwagę tę rozbieżność, ważne jest, aby każda para zajęła się sposobem podejścia do tematu wierności oraz zbadaniem poziomu uczciwości i otwartości w ich związku.

Na początku tego roku otrzymałem telefon z dobrze znanego magazynu kobiecego i zostałem poproszony o wyjaśnienie, kiedy kobieta może okłamywać swojego partnera. Odmówiłem odpowiedzi na pytanie z jednego prostego powodu: tak nie jest! Od kiedy kłamstwo stało się w porządku? Okłamywanie kogoś, zwłaszcza kogoś bliskiego, jest jednym z najbardziej podstawowych naruszeń praw człowieka. Bez względu na to, jakie jest stanowisko na temat relacji otwartych i zamkniętych, najbardziej bolesnym aspektem niewierności jest często fakt, że ktoś ukrywa coś tak ważnego przed swoim partnerem. Dwoje dorosłych może zgodzić się na dowolne warunki związku, ale ukryte naruszenie umowy sprawia, że ​​czyn jest zdradą i romansem nieetycznym. Tak więc prawdziwym złoczyńcą stojącym za niewiernością niekoniecznie jest sama sprawa, ale wiele tajemnic i oszustw zbudowanych wokół romansu.

W książce ' Seks i miłość w związkach intymnych ”, zacytowałem obszerne badania na temat niewierności i postawiłem:

Oszustwo może być najbardziej szkodliwym aspektem niewierności. Oszustwa i kłamstwa rozbijają rzeczywistość innych, podkopując ich wiarę w prawdziwość ich percepcji i subiektywne doświadczenie. Zdrada zaufania spowodowana potajemnym związaniem się partnera z inną osobą prowadzi do szokującego i bolesnego uświadomienia sobie przez oszukaną stronę, że osoba, z którą była związana, ma sekretne życie i że jest jakiś aspekt jej lub jej partnera, o którym nie miał wiedzy.

Niszczenie poczucia rzeczywistości innej osoby jest niemoralne. Chociaż utrzymywanie stosunkowo nieistotnego sekretu przed kimś, z kim jesteś blisko, zmniejsza rzeczywistość tej osoby, dokładanie wszelkich starań, aby oszukać kogoś, może w rzeczywistości sprawić, że kwestionuje jego zdrowie psychiczne. To prawda, że ​​uczucie pociągu lub zakochanie się może być doświadczeniami, na które nie mamy wpływu, ale mamy kontrolę nad tym, czy reagujemy na te emocje, a szczerość w podejmowaniu tych działań jest kluczem do nawiązania relacji opartej na prawdziwej treści .

Jako dzieci uczono nas, że kłamstwo jest złe; jednak wraz z wiekiem linie stają się coraz bardziej rozmyte. Dzieje się tak zwłaszcza wtedy, gdy stajemy w obliczu trudnych warunków, które towarzyszą intymnym związkom. Zbyt często, gdy zbliżamy się do kogoś, w grę wchodzą nasze najskrytsze mechanizmy obronne i nieumyślnie zmieniamy się, aby „sprawić, by to zadziałało”. Bagaż, który nosimy z przeszłości, mocno na nas ciąży i mamy problem z uwolnieniem się od starych destrukcyjnych nawyków i szkodliwych sposobów relacji, które zniekształcają zarówno nas, jak i naszych partnerów. Kiedy tak się dzieje, zazdrość, zaborczość niepewność a nieufność może spowodować, że wypaczamy i nadużywamy naszych relacji.

Kiedy związek zaczyna się kompromitować lub zaprzeczać temu, kim jesteśmy, nie żyjemy już w rzeczywistości tego, czym jest związek, ale wFantazjatego, jaki według nas powinien być związek. Przykładem może być kobieta, której chłopak jest tak zazdrosny, że zabrania jej przebywania sam na sam z innymi mężczyznami. Innym przykładem może być mężczyzna, którego partnerka czuje się tak niepewnie, że domaga się ciągłego zapewniania o jego miłości i pociągu do niej. Chociaż te pary mogą zachowywać się tak, jakby wszystko było w porządku, jest bardziej niż prawdopodobne, że zaczną mieć do siebie urazę i stracą zainteresowanie związkiem. Tego rodzaju restrykcyjna sytuacja może stać się siedliskiem nieuczciwości. Kobieta może kłamać na temat czasu spędzonego samotnie z męskim przyjacielem lub współpracownikiem, a mężczyzna może kłamać o pociągu, który zaczyna odczuwać do innej kobiety.

Traktując naszych partnerów z szacunkiem i uczciwością, jesteśmy wierni nie tylko im, ale i sobie samym. Możemy podejmować decyzje dotyczące naszego życia i naszych działań bez narażania naszej uczciwości lub działania z poczucia winy lub obowiązku. Kiedy ograniczamy naszych partnerów, możemy zagrozić ich poczuciu witalności i nieumyślnie przygotowujemy grunt pod oszustwo. Nie oznacza to, że ludzie nie powinni oczekiwać od swoich partnerów wierności, ale raczej, że pary powinny starać się utrzymywać otwarty i szczery dialog na temat swoich uczuć i związku.

Jeśli nasi partnerzy ufają nam na tyle, by przyznać, że uważają kogoś za atrakcyjnego, być może będziemy mogli im zaufać na tyle, by uwierzyć im, gdy mówią, że nie będą działać w związku z tą atrakcją. Im bardziej jesteśmy wobec siebie otwarci, tym czystsze i bardziej odporne stają się nasze relacje. I odwrotnie, im bardziej komfortowo czujemy się w utrzymywaniu sekretów, tym bardziej prawdopodobne jest, że będziemy opowiadać coraz większe kłamstwa.

Kiedy pojawia się romans, zaprzeczenie jest aktem oszustwa, który działa na rzecz zachowania fantazji, że wszystko jest w porządku. Przyznanie, że coś jest nie w porządku lub że szukasz czegoś poza związkiem, to informacja, na którą Twój partner zasługuje. Emocje zrodzone z oszustwa (takie jak podejrzliwość i gniew) mogą rozerwać związek, ale co ważniejsze, mogą naprawdę zranić drugą osobę, rozbijając jej poczucie prawdy.

Psycholog i autorka Shirley Glass napisała w swojej książce „ Nie „Tylko przyjaciele” „”:

Relacje są uzależnione od szczerości i otwartości. Są budowane i utrzymywane dzięki naszej wierze, abyśmy mogli wierzyć w to, co nam się mówi. Bez względu na to, jak bolesne jest dla zdradzonego małżonka odkrycie śladu seksualnych spotkań lub emocjonalnych przywiązań, kłamstwo i oszustwo są najbardziej przerażającymi naruszeniami.

Idealna relacja opiera się na zaufaniu, otwartości, wzajemnym szacunku i osobistej wolności. Ale prawdziwa wolność wiąże się z dokonaniem wyboru, nie tylko tego, z kim jesteśmy, ale jak będziemy traktować tę osobę. Wybór uczciwości z partnerem każdego dnia jest tym, co sprawia, że ​​miłość jest prawdziwa. A prawdziwy wybór tego partnera każdego dnia z własnej woli jest tym, co sprawia, że ​​miłość trwa. Tak więc, podczas gdy wolność wyboru jest istotnym aspektem każdego zdrowego i uczciwego związku, oszustwo jest stroną trzecią, która nigdy nie powinna być mile widziana w związku.