Niedawno przeczytałam słynne opowiadanie Amy Bloom o dorosłej kobiecie na pogrzebie swojej matki. Kobieta zastanawia się nad życiem swojej matki, a konkretnie nad jej związkiem z dwoma mężczyznami, którzy ją kochaliw tym samym czasie. Kobieta wspomina konfrontację z matką o uczuciach do mężczyzny, który nie był jej mężem, a jej matka powiedziała: „Miłość nie jest ciastem”. Pomijając skomplikowane tematy otwartego małżeństwa lub niewierności, to, co podobało mi się w tym zdaniu (które jest również tytułem historii), to podważenie idei, że dana osoba musi ofiarować skończoną ilość miłości.

Zakochanie powinno być siłą, która rozszerza świat człowieka, a nie go ogranicza. Rozpala uczucia miłości w człowieku, uczucia miłości, które w naturalny sposób rozprzestrzeniają się z niej na świat.Żeby było jasne, nie oznacza to, że każdy powinien kochać lub być w związku z więcej niż jedną osobą.Istnieją jednak pewne powszechne, ograniczające poglądy na temat miłości i związków, które mogą:czasamiograniczyć zdolność osoby dorozwój osobisty idoświadczanie miłości i spełnienia.

Jednym z takich przekonań jest idea, że ​​każda pojedyncza osoba powinna stać się całym naszym światem. Jeśli ktoś jest złapany w miłość, która pochłania wszystko lub ma monopol na jego energię, prawdopodobnie to, czego doświadcza, nie jest tak naprawdę miłością. Może to być oznaką współzależności lub niepewnego wzorca przywiązania, w którym jedna osoba polega na drugiej, aby w pełni zaspokoić swoje potrzeby.

Kiedy osoba wierzy, że musi polegać na jednej osobie, aby się nią zaopiekowała, lub jeśli czuje, że musi poświęcić się opiece nad drugą osobą, może doświadczać poczucia desperacji lub głodu emocjonalnego, które mogą wyglądać jak miłość ale niekoniecznie są rodzajem miłości, która może nas przetrwać lub spełnić na dłuższą metę. Jak napisała badaczka Bianca Acevedo w swoim badaniu na temat miłości: „Wielu uważa, że ​​romantyczna miłość jest tym samym, co namiętna miłość. To nie jest… Namiętna lub obsesyjna miłość zawiera uczucia niepewności i niepokoju. Ten rodzaj miłości pomaga prowadzić krótsze związki, ale nie dłuższe”.

Innym błędnym przekonaniem jest to, że kochanie kogoś „wyczerpuje wszystko, co mamy do zaoferowania”. Prawda jest taka, że ​​często mamy więcej miłości, kiedy jesteśmy zakochani. Pomyśl o tym, jak patrzysz na ludzi, gdypierwszyzakochać się. Twierdzę, że nie jest to przypadek „różowych okularów” lub „odbitego blasku” twojego szczęścia, ale raczej znak, że nawiązałeś głębszy związek z twoimi uczuciami miłości w ogóle. Widzisz innych oczami, które są bardziej otwarte i doceniasz ich wpływ na ciebie. Często jesteś w bardziej otwartym, wrażliwym stanie, który pomaga ci czuć się bardziej żywy w sobie i dostępny dla innych.

Jednym z powodów, dla których warto zakwestionować tę ideę, że miłość powinna być pojedyncza i pochłaniająca, jest to, że bardzo często prowadzi to do tego, że pary zaczynają kurczyć swój świat. W miarę upływu czasu zaczynają postępować zgodnie z wytycznymi dotyczącymi tego, jakie czynności każda osoba „pozwolono” wykonywać lub kogo „pozwolić” zobaczyć. Te zasady mogą nie być wprost sformułowane, ale często są wyrażane w niewypowiedziany sposób. Pary mogą rejestrować niezadowolenie, karać lub prowokować się nawzajem.

Chociaż te działania mogą wydawać się wykonywane „w imię miłości”, te wzorce mają tendencję do zmniejszania własnych uczuć miłosnych danej osoby. Para może następnie popaść w otępiające rutyny lub nałożyć na siebie ograniczenia, aby złagodzić własną niepewność. Wkrótce oboje przestają czuć się tak podekscytowani lub żywi, jak wtedy, gdy po raz pierwszy weszli w związek, gdy ich światy, wspólne zajęcia i ludzie, których spotkali, rosły.

Jednym z powodów, dla których ludzie popadają w bardziej ograniczony pogląd na miłość, jest to, że obawiają się, że ich partner będzie miał mniej do zaoferowania, gdy kochają coś lub kogoś innego.Ponownie,Nie mówię o innym romantycznym partnerze, ale jeśli na przykład ktoś się pokazujepasja doszczególne zainteresowanie lub ich przyjaciół, ich praca, dzieci, a nawet hobby, które ich rozświetla, terzeczynie powinny być postrzegane jako groźne lub naruszające ich uczucia do partnera. Aby dobrze prosperować, musimy umieć być sobą z ludźmi, których kochamy. I musimy rozszerzyć tę wolność na naszego partnera.

W Sztuka kochania Erich Fromm napisał: „Istnieje tylko jeden dowód na obecność miłości: głębia związku oraz żywotność i siła w każdej zainteresowanej osobie; to jest owoc, po którym rozpoznaje się miłość”. Kiedy osobapoświęcają się w służbie związku, ofiarowując istotne elementy tego, kim są, często osłabiają sam związek. Miłość to nie ciasto. Może nas zmienić. Może nam rzucić wyzwanie. Ale nie można go ograniczać, ograniczać ani kontrolować w sposób, w jaki często próbujemy dopasować się do określonej formy.

Relacje są złożone, ponieważ ludzie są skomplikowani. Ewoluujemy w różnych kierunkach, rozwijamy nowe cechy i zakochujemy się we wszelkiego rodzaju rzeczach, które budzą różne aspekty tego, kim jesteśmy. Utrzymywanie kontaktu z tą częścią nas, która kocha, ma kluczowe znaczenie dla utrzymania siebie i naszych relacji przy życiu i zdrowiu. Aby to zrobić, musimy chcieć zbadać restrykcyjne postawy, które nakładamy na siebie i naszego partnera, abyśmy mogli znaleźć sposoby na wspólny rozwój i eksplorację.